Elke week is onze vrijwilliger Henk te vinden in de vrouwengevangenis Ter Peel. Hij werkt 4 dagen werkt hij als huisarts en directeur van een huisartsenpraktijk. Op zijn vrije dag bezoekt hij 3 vrouwen in detentie. Iedere vrouw krijgt hem één keer in de 3 weken op bezoek. Daarvoor neemt hij ruim de tijd, want Henk houdt er niet van om tijdens een gesprek op zijn horloge te moeten kijken. En in Ter Peel geven ze Henk deze ruimte. Dat typeert de sfeer in deze vrouwengevangenis.
Een man als bezoekvrijwilliger in een vrouwengevangenis is niet zo gebruikelijk. Henk kent de risico’s. “Je bent allebei in een kwetsbare positie.” Daarom houdt hij gepaste afstand, geeft geen hand als er niemand bij is en vraagt hij de bewakers af en toe door het raam van de bezoekruimte te kijken.
Tranen
Henk doet dit werk nu 4 jaar. “Ik ben begaan met mensen die achter slot en grendel zitten”, zegt hij op de vraag waarom hij dit vrijwilligerswerk doet. “Zelf heb ik 11,5 jaar in internaten gezeten, bij de zusters en broeders. Mijn ouders werkten in de binnenvaart. Ik weet wat het is om opgesloten te zitten, slecht eten te krijgen, vernederd te worden, tranen te hebben die niemand droogt. Ik wil als vrijwilliger een steentje bijdragen aan de maatschappij, vanuit mijn geloofsovertuiging en op humane gronden. Ik heb mogen studeren, ik heb een goed salaris, ik mag mijn talenten inzetten. Daarin wil ik anderen laten delen.”
Henk doet dit bezoekwerk met veel passie, hoewel het zeker niet altijd gemakkelijk is. “Ik hoop dat ik gezond blijf en dit nog jaren kan doen. En ik hoop nog mee te maken dat Melanie vrij komt en een nieuw leven kan beginnen.”
