Marcel, een emigrant uit Nederland, werkte bij een kwekerij in Afrika. Op een dag werd hij plotseling opgepakt door de politie. Vanaf dat moment ging het snel. Kort na zijn arrestatie volgde de uitspraak van de rechter. Hij werd veroordeeld tot een jarenlange gevangenisstraf. Reden: drugshandel.
Marcel verbleef vijf jaar in een beruchte, buitenlandse gevangenis. Die gevangenis was heel anders dan de Nederlandse gevangenissen. De vele gevangenen bevonden zich met zijn allen in eenzelfde ruimte. Binnen de muren van de gevangenis gingen de gevangenen door met hun illegale praktijken. Moord en verkrachting vonden geregeld plaats.
“Vanaf de eerste dag buiten de gevangenis kreeg Marcel te maken met financiële problemen. De verleiding was groot om weer het verkeerde pad op te gaan.”
Marcel heeft een verzoek gedaan om het laatste jaar van zijn straf in Nederland te mogen doorbrengen. Hij kreeg hier toestemming voor. Zijn laatste jaar heeft hij doorgebracht in twee verschillende gevangenissen. De straf zit hem zowel in buitenlandse als Nederlandse gevangenissen in de vrijheidsbeperking, wel zijn er grote verschillen met buitenlandse gevangenissen. Je wordt in Nederland beter behandeld. Tijdens zijn gevangenschap in Nederland ontmoette Marcel bezoekvrijwilliger Mari.
Niet oordelen
Mari vertelt dat Marcel tijdens hun eerste ontmoeting direct duidelijk wilde maken dat hij eigenlijk onschuldig was. Hij zou er in geluisd zijn door anderen. Mari zijn reactie verraste Marcel: “Het maakt mij niet heel veel uit. Het zou mooi zijn als het waar is wat je zegt.” Mari bezocht Marcel niet om over hem te oordelen, maar om naar hem te luisteren.
Geen jas
Na een jaar gezeten te hebben in een Nederlandse gevangenis werd Marcel vrijgelaten. Mari wachtte hem op bij de poort: “hij had toen helemaal niets. Hij kwam de poort uit zonder jas. Mijn vrouw en ik hadden een jas voor hem geregeld. Marcel had alleen maar zomerkleren.” Marcel had ook geen geld of perspectief op inkomsten. Bezoekvrijwilliger Mari had daarom de gemeente gebeld voor een uitkering. Ook werd er een woonruimte gevonden. De huur daarvan moest twee maanden vooruit betaald worden. De huur was zevenhonderd euro per maand, de uitkering driehonderd euro per maand.
Vijf overdenkingen voor geloofsopbouw en inspiratie
Twaalfhonderd euro
Het gevolg? Vanaf de eerste dag buiten de gevangenis kreeg Marcel te maken met financiële problemen. De verleiding was groot om weer het verkeerde pad op te gaan. Mari legde dit probleem uit aan een ambtenaar van de lokale gemeente. Die reageerde dat re-integratie hun taak niet was. “Ga maar lenen” adviseerde de ambtenaar. “Dit kan echt niet,” zei Mari, “dan ben jij schuldig als Marcel weer de criminaliteit ingaat om zijn geld te verdienen.” Kort daarna kreeg Marcel twaalfhonderd euro door de inzet van Mari!
Thuisland
Vanuit zijn nieuwe huurwoning begon Marcel met solliciteren. Via het UWV kon hij al snel werk vinden. Ondanks zijn nieuwe baan kreeg hij heimwee naar zijn geboorteland. Hij vond daar werk en besloot Nederland te verlaten. Hij bedankte Mari voor zijn inzet. Mari: “ik hoop dat hij het nog goed maakt. We hebben geen contact meer, maar we zijn goed uit elkaar gegaan.”
