Het recht zegeviert

Halleluja! Mijn ziel, loof de HEERE. Ik zal de HEERE loven in mijn leven, ik zal voor mijn God psalmen zingen zolang ik er nog ben. Vertrouw niet op edelen, op het mensenkind, bij wie geen heil is. Zijn geest gaat uit hem weg, hij keert terug tot zijn aardbodem; op die dag vergaan zijn plannen. Welzalig is hij die de God van Jakob tot zijn hulp heeft, die zijn verwachting stelt op de HEERE, zijn God, Die hemel en aarde gemaakt heeft, de zee en al wat daarin is; Die voor eeuwig de trouw bewaart, Die de onderdrukten recht doet, Die de hongerigen brood geeft. De HEERE maakt de gevangenen los, de HEERE opent de ogen van de blinden. De HEERE richt de gebogenen op, de HEERE heeft de rechtvaardigen lief. De HEERE bewaart de vreemdelingen, Hij houdt wees en weduwe staande, maar de weg van de goddelozen maakt Hij krom. De HEERE zal voor eeuwig regeren; uw God, Sion, is van generatie op generatie. Halleluja! (Psalm 146)

Psalm 146 is de laatste in een rij van vijf blijde lofprijzingen. Daar leren we uit dat ‘de psalmen ons levensverhaal zijn in het klein, dat uitloopt op ononderbroken heerlijke, blijde zegen.’ Het leert ons dat het einddoel van het gebed de lofprijzing is. Het kan lang duren, misschien wel een leven lang, maar alle gebeden die zich bezighouden met God en met de wereld zoals ze werkelijk zijn lopen uiteindelijk uit op lofprijzing.

Deze specifieke psalm prijst God omdat hij het recht laat zegevieren. Hij zorgt voor de arme, de hongerige, de gevangene, de gehandicapte, de vermoeide, de immigrant en voor de alleenstaande ouder. In Christus geeft God zoveel om hen dat hij een hulpeloze baby van arme ouders werd.

Dank vandaag:

Vader, ik dank u dat u zoveel om ons gaf dat u een kwetsbaar mensenkind werd en stierf om het rechtvaardige oordeel over de zonde te dragen. Ik prijs u dat U in Christus tot ons gekomen bent. Amen.