Op deze pagina
Jos was zowel berucht als verslaafd toen hij voor het eerst in een kerk kwam. Hij handelde in wapens, was verslaafd aan cocaïne en zat drie keer in de gevangenis, onder meer voor wapenhandel. Dat was bekend bij de gemeenteleden. Wat ze niet wisten, was dat hij kort voor zijn eerste kerkbezoek, was stilgezet. Dat gebeurde via Riny, een oude bekende. Riny zei tegen hem: “Jos, Jezus houdt óók van jou en wil jou helpen.”
De ogen van Jezus
“Die is knettergek”, dacht Jos in eerste instantie. “Maar toen keek ik recht in zijn ogen en die straalden zo’n intense liefde uit. Dat kon Riny niet zijn, ik kende hem mijn hele leven al. Hij was zo’n boef, zat in de cocaïnehandel. Toch mocht ik via hem in de ogen van Jezus kijken.” Dat raakte Jos diep. En die zondag ging hij met Riny mee naar de kerk. Voor de eerste keer in zijn leven. “Je weet echt niet wat je meemaakt. Er hing zo’n liefdevolle sfeer. Het was net of ik God in de armen liep. De mensen straalden iets uit wat ik nog nooit had gezien. Als verslaafde moet je altijd opletten. Mensen willen je geld of drugs. Vrienden heb je niet.”
“Toen je binnenkwam, was iedereen bang van je, en nu straal je liefde uit.”
Riny nam hem ook mee naar een gemeentekring. “Ook hier was iedereen zó aardig. Dat ben je niet gewend. Zoveel liefde. Waar ben ik toch terecht gekomen?” Al snel kreeg Jos een Bijbel en toen hij daarin begon te lezen, gingen zijn ogen open. “Alles wat ik las was waar, ik herkende mezelf er helemaal in.” Omdat hij graag zoveel meer wilde leren, ging hij naar een Alpha cursus. Later zei een van de cursusleiders tegen Jos: “Toen je binnenkwam, was iedereen bang van je, en nu straal je liefde uit.”
“Dat was ook zo”, zegt Jos. “Ik stond echt in vuur en vlam voor Jezus en dat is nog zo.”
Genezen van drugsverslaving
Jos was al twee jaar betrokken bij de kerk, een evangelische gemeente in zijn woonplaats, toen er een eind kwam aan zijn drugsverslaving. Op verzoek van Riny ging hij mee naar een genezingsdienst in de gemeente. Het gebed van de voorganger die avond, bleek de volgende dag verhoord.
“Altijd als ik ’s ochtends opstond was het of er iemand op mijn schouder zat en in mijn oor ‘coke, coke’, riep. Ik móest dan gebruiken. Maar die ochtend hoorde ik helemaal niets! Ik was genezen van mijn verslaving! Als je zoiets meemaakt, dan word je dankbaar hoor!”
Jos is nu vrijwilliger. Steun het bezoekwerk in gevangenissen.
Doneer snel en gemakkelijk.
Ondertussen blijft er in de kerk een hechte groep om Jos heen staan. Hij ervaart de mensen in de kerk als zijn familie. Hij heeft hen nodig.
Hij is dan wel genezen van zijn verslaving en hij heeft de criminele wereld vaarwel gezegd, maar er blijkt nog zo enorm veel te leren. “Ik heb in mijn jeugd geen opvoeding gehad. Ik kreeg altijd mijn zin. Dat zie ik nu pas, op mijn 65ste! Er waren voor mij geen grenzen, geen regels.”
Het geeft hem veel problemen. Hij wordt niet altijd begrepen en hij snapt regelmatig zelf de regels van anderen niet. “Ik voel me soms een holbewoner, ik kom uit een andere wereld. Je doet mensen pijn zonder dat je het zelf in de gaten hebt. “Stapje voor stapje leert hij. Het gaat met vallen en opstaan en het blijkt een leven lang leren. “Het is net als bij en ui: telkens schil ik een velletje af. En steeds denk ik dat ik er ben, en dan blijkt er nog weer iets onder te liggen.”
‘Ik snap wat ze bedoelen’
Nog dagelijks leert Jos bij. Met zijn ervaringen wil hij er ook graag voor anderen zijn. Daarom gaat hij nu als vrijwilliger voor Gevangenenzorg op bezoek bij een langgestrafte gevangene en twee tbs-patiënten. “Dat voelt voor mij bijna natuurlijk. Ik snap wat ze bedoelen.”
