Karlijn (36) komt als vrijwilliger van Gevangenenzorg Nederland meerdere keren per maand in de gevangenis. Doordat ze eerder bij de Reclassering heeft gewerkt was de wereld van gevangenissen niet compleet nieuw voor haar. “Ik vind het bijzonder om me voor gevangenen in te zetten. Ze vormen een groep waarover veel vooroordelen bestaan.”
“Als vrijwilliger bij Gevangenenzorg heb ik meerdere gevangenen bezocht. Je biedt hen dan een luisterend oor, ze zijn vaak ontzettend eenzaam. Ook heb ik cursussen gegeven, waarbij ik met gevangenen nadenk over schuld, verantwoordelijkheid en slachtoffers.”
“Het werk in de gevangenissen is mooi, maar ook weleens moeilijk. “Het is lastig om het werk los te laten. Je hebt niet alles in de hand. Maar tegelijk is het werk heel mooi om te doen. Je kunt er echt voor mensen zijn. Dat het onbetaald is, maakt helemaal niet uit. Als de gevangenen nog maar eens terugdenken aan wat we samen besproken hebben, dan geeft me dat al zoveel voldoening…”
Verkeerde moment
Karlijn zegt met een lach tegen de interviewer: “Je komt eigenlijk precies op het verkeerde moment. Ik deed de cursus over herstel met een gevangene van 23 en we hadden fijne gesprekken. Door de curus werd hij zich ervan bewust wat de impact van een delict is op een slachtoffer, naar aanleiding van een verhaal in de cursus. Aan het eind van de cursus kreeg hij een certificaat. Hij had nog nooit een ‘papiertje’ behaald, hij was er zo blij mee!
Daarna begonnen we aan een nieuwe cursus, deze ging over het vinden van passend werk. Maar na de eerste sessie kwam hij ineens niet meer opdagen.
Hij was om een of andere reden gefrustreerd. Ik begreep dat het niet door mij of door de cursus kwam. Nadat ik één keer voor niks naar de gevangenis was gegaan, heb ik nog één keer een poging gedaan om naar hem toe te gaan. Ook toen kwam hij helaas niet opdagen. Ik heb hem in ieder geval laten weten dat wij er voor hem willen zijn. Het is aan mij om zo’n jongen dan los te laten. Ik heb gedaan wat ik kon doen voor hem. En ik hoop dat hij nog weleens terugdenkt aan onze gesprekken.”
“Een man die ik nu bezoek, komt vaak gestresst binnen, maar na ons gesprek heeft hij z’n hart kunnen luchten en is hij meestal weer een stuk relaxter.”
Stoere jongen
“Aan de buitenkant was het een stoere jongen”, vertelt Karlijn. “Maar aan de andere kant was hij erg onzeker. Tijdens de cursus over herstel durfde hij nauwelijks zijn opdrachtjes te laten zien. Ik zei tegen hem dat er geen goed of fout was, maar hij bleef het lastig vinden. Ik hoop echt dat hij het gaat redden als hij vrijkomt. Hij heeft niks, en hij kan gemakkelijk terugvallen in zijn oude omgeving met verkeerde vrienden. Zijn vader was heel boos toen hij veroordeeld werd, nu is de band weer verbeterd. Maar ik weet niet of zijn ouders het vermogen hebben hun zoon verder te helpen. De situaties van deze mensen kunnen zo ingewikkeld zijn. Hij moet, denk ik dan, zoveel verwerken, maar dat lukt hem niet alleen. Hij verkocht bijvoorbeeld drugs, onder andere aan een jongen die als gevolg daarvan mogelijk is overleden. De moeder van die jongen verwijt hem dat dat zijn schuld is. Wat kunnen situaties ingewikkeld zijn…”
‘Het is lastig om het werk los te laten. Je hebt niet alles in de hand. Maar tegelijk is het werk heel mooi om te doen. Je kunt er echt voor mensen zijn’
Karlijn is komt als vrijwilliger van Gevangenenzorg meerdere keren per maand in de gevangenis.
Ontstresst
Ondanks dit soort moeilijke situaties geeft het bezoekwerk Karlijn veel voldoening. “Een man die ik nu bezoek, komt vaak gestresst binnen, maar na ons gesprek heeft hij z’n hart kunnen luchten en is hij meestal weer een stuk relaxter. Tijdens zo’n bezoek praat hij graag en veel, hij kan al zijn zorgen dan uiten. Zo heeft hij een gezin met jongere en oudere kinderen, hij vindt het moeilijk om hen los te laten terwijl hij zelf in de gevangenis zit. En zijn vrouw is ook nog eens ziek. Hij komt over vijf jaar vrij. Zijn kinderen zijn dan ook weer vijf jaar ouder dan toen hij in de gevangenis kwam. Hij heeft veel contact met zijn familie, hij belt hen iedere dag. Ik praat er dan wel eens met hem over hoe hij een balans kan vinden in het contact houden met zijn familie, maar er tegelijk niet teveel stress over te ervaren.”
Gebed
Karlijn besteedt veel tijd aan het vrijwilligerswerk, het is eigenlijk een vervanging voor een betaalde baan. Het vrijwilligerswerk is een bijzondere roeping voor Karlijn. “Voor elk bezoek bidt ze om kracht.”
