‘Ik ga niet meer naar een kerk, die is voor nette mensen. Mijn zoon zit vast, ik hoor daar niet meer.’ Het zijn opmerkingen die Beppie van der Linden, maatschappelijk werker achterblijvers hoorde tijdens een intakegesprek. “De schaamte was voelbaar bij deze moeder. Toen ik noemde dat we een christelijk organisatie zijn, zei ze: ‘Misschien hoor ik er dan toch nog bij…’ Daar ligt mijn motivatie. Ik verlang ernaar dat mensen met angst voor afwijzing zich gezien weten. Ik hoop dat ze Jezus zien in ons werk, Hij zoekt mensen op.”
“Ondanks mijn afschuw van zijn daden, mag ik van mijn zoon blijven houden”
De achterblijver die Beppie het meest is bijgebleven, is Tamara. “Zij vertelde me dat ze de krantenkop ‘Het monster zit vast!’ las. Dat ging over haar eigen zoon. Vrijwilliger Joyce ging bij haar op bezoek. Deze moeder zei: ‘Ik kan toch niet meer houden van zo’n monster?’ Joyce zei: ‘Je mag van hem blijven houden, het is je zoon’. Jaren later vertelde deze moeder: ‘Het heeft me zo geholpen dat de vrijwilliger dit zei. Ondanks mijn afschuw van zijn daden, blijft hij mijn zoon en mag ik toch van hem blijven houden.’ Achterblijvers lijden onder de daden van hun gedetineerd familielid. Vertrouwen is beschadigd, zekerheid valt weg, relaties staan onder druk. De impact is groot!”
Dankzij uw steun kunnen wij er zijn voor achterblijvende moeders
Achterblijvende moeders en partners staan er vaak compleet alleen voor. Wij bieden hen een luisterend oor.
“Herstel is geen feitelijk begrip, maar geeft woorden aan een proces van groei. Bijvoorbeeld groei in identiteit, omdat ze zich gezien voelen, of groei in zelfvertrouwen, omdat ze zich aanvaard weten. Wat bijdraagt aan herstel? Erkenning voor geleden onrecht en aandacht voor loyaliteit is voor achterblijvers belangrijk. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen van achterblijvers om ons toe te laten in dit zoekproces naar herstel.”
