Voor Hessel (71) betekende zijn vrijwilligerswerk voor Gevangenenzorg een aantal jaren geleden een heel nieuwe stap. Na een reorganisatie kreeg hij ontslag. Hij dacht snel een nieuwe baan te hebben, maar dat viel erg tegen. “Ik kwam voor het eerst in mijn leven in aanraking met instanties als het UWV, waaraan ik iedere maand verantwoording af moest leggen. Je bent afhankelijk van regels waarop je geen invloed hebt. Dat voelde voor mij als een soort gevangen zitten.” Het zette hem aan het denken over mensen die fysiek opgesloten zitten, 24 uur per dag. Hij kende de Bijbelse oproep om gevangenen te bezoeken. En nu voelde hij zich geroepen juist dat te gaan doen. Hij zocht contact met Gevangenenzorg en kon snel aan de slag. Inmiddels heeft hij heel wat bezoeken afgelegd, zowel in de gevangenis als in de tbs-kliniek.
En nu ook daarbuiten, want als Hessel de vraag krijgt Gerard te bezoeken, is Gerard ‘vrij man’; hij draagt alleen nog een elektronische enkelband. “Hij is welbespraakt; ik luister veel naar hem. Wij hebben het ook over het geloof, want dat is lang in zijn leven uit beeld geweest. Maar bij God was hij al die tijd in beeld!”
‘Je bent afhankelijk van regels waarop je geen invloed hebt. Dat voelde voor mij als een soort gevangen zitten.’
Voor Hessel betekende een reorganisatie zijn ontslag.
Golfsticks
“Omdat Gerard geen pensioen geniet, moet hij gewoon werk zoeken als zeventiger en dat gaat hem wonderwel goed af”, vertelt Hessel. “Toen ik hem eens opzocht, was hij zijn golfsticks aan het uitladen. Dat was voor mij nieuw, want ik kreeg ineens te maken met een golfspelende ex-gevangene. Eigenlijk bedoel ik hiermee aan te geven wat voor een veelzijdige man Gerard is. Wat een zegen om zo iemand in een niet gemakkelijke levensperiode te mogen ontmoeten en verder te helpen. Hij kan nu zijn levensroer in Gods handen leggen en dan is de toekomst zeker!”
