Op deze pagina
Deze maand (mei 2025) staat Nederland dankbaar stil bij 80 jaar vrijheid. We kennen verschillende vormen van vrijheid. Amged weet als ex-gevangene wat het is om gebonden te zijn en niet in vrijheid te leven. En Caroline levert als vrijwilliger regelmatig haar vrijheid in om gevangenen de hand te reiken. Kees noemt zich een vrije gevangene. Amged, Caroline en Kees delen hun ervaringen.
Fysiek beperkt, maar innerlijk vrij!
In zijn cel was Amged fysiek beperkt, maar geestelijk ervaarde hij een enorme bevrijding. Dat kwam zo. Hij leefde in de jaren voor zijn detentie als een geslaagd man: een mooi gezin met drie jonge kinderen, een groot huis, dure auto en prachtige spullen. Maar hij leidde een dubbelleven. Amged kon deze luxe alleen bekostigen door te frauderen op zijn werk. Niemand wist hiervan; zelfs zijn vrouw niet. Dat geheim droeg hij alleen. “Ik kon in die tijd maar een gedeelte van mezelf laten zien. Fysiek was ik vrij, maar ik leefde in een kooi.” Na vijf jaar kwam alles uit. In grote nood bad hij toen tot God: “Ik vroeg God: Laat dit niet gebeurd zijn. Laat dit voorbij gaan. Maar God sprak: ‘Breng deze duisternis in het licht’.” Toen moest hij alles vertellen: aan zijn vrouw, aan de oudsten in de kerk. Dat was zeer pijnlijk.
Bevrijd
Het onderzoek naar de fraude duurde 3 jaar. Inmiddels was Amged begonnen met terugbetalen, door zijn bezittingen te verkopen. Het werd een sober leven, met zijn gezin in een klein appartement. Zijn leven was totaal anders geworden, maar hij voelde zich énorm bevrijd.
Na 3 jaar onderzoek kwam de rechtszaak. Amged moest voor 6 maanden naar de gevangenis in Alphen aan den Rijn. in. Hij miste zijn vrouw en kinderen geweldig. “Het is vervelend als de deur van de cel achter je dicht gaat en je kunt die niet zelf openen. Fysiek ben je beperkt. Je kunt niet zoals vroeger, even je telefoon pakken om naar huis te bellen, want die mag niet mee in de gevangenis. Dat voelde alsof ik een van m’n ledematen had verloren. Je leeft in een heel kleine wereld. Dat is moeilijk, maar ook een bevrijding. Juist omdat ik niet zoveel afleiding had, heb ik heel intens met God geleefd. Vanuit die overvloed kon ik kijken met wie ik in dit huis in verbinding kon komen en hen kon bemoedigen. In deze diepe duisternis wordt het werk van God helder. Dat heb ik heel duidelijk gezien. God is levend en je ziet de verandering ook bij medegevangenen gebeuren. Ik was in de gevangenis fysiek beperkt, maar leefde in vrijheid.”
Amged vertelt nu tijdens presentaties en gastlessen voor Gevangenenzorg over die vrijheid en over zijn ervaringen in de gevangenis.
Caroline levert vrijwillig haar vrijheid in
Onze vrijwilliger Caroline levert regelmatig op zaterdagochtend haar vrijheid in en verdwijnt dan voor twee uur achter de gevangenismuren. Samen met een collega vrijwilliger is ze aanwezig op de gevangenisafdeling in Hoogvliet. Gevangenen hebben dan een recreatie-uur. Ze kunnen in dat uur hun cel schoonmaken, douchen, tafeltennissen, of een praatje maken met de vrijwilliger. “Het is een laagdrempelige manier om in contact te komen met gevangenen”, vertelt Caroline. Ze probeert onderdeel te zijn van de afdeling, loopt langs de cellen (niet naar binnen, dat is niet toegestaan) om een praatje te maken. Soms voert ze diepgaande gesprekken, soms gaat het over dagelijkse dingen als voetbal of eten. “Meestal zit er wel iets moois in de gesprekken. Maar je moet er niet naartoe gaan om iets te halen, alleen om te brengen. Je geeft even echte aandacht, zonder te oordelen.
Je spreekt met elkaar van mens tot mens. Ik vind het belangrijk dat gevangenen zich gehoord en gezien voelen. Dat kan door middel van een gesprek, maar ook door samen te tafeltennissen.”
Intensief
“Ik doe dit werk graag. Maar het is ook fijn om na 2 uur weer naar buiten te gaan. Het is best intensief en de gevangenis is een benauwde omgeving.”
Caroline vraagt de gevangenen weleens wat ze vooral missen. “’Even lekker in mijn auto rondrijden’, zei een van hen. En: ‘ik mis het meest mijn moeder’. Ik ben me er altijd van bewust dat sommige mensen enorm veel pech in hun leven kunnen hebben. Dat begint al met waar je wieg staat. Als je ouders in de criminaliteit zitten, of als ze hoge schulden hebben, sta je als kind al met één-nul achter.”
‘Het is goed dat ik hier zit’
Kees, die zichzelf een vrije gevangenen noemt, schreef aan zijn bezoekvrijwilliger: “Het is goed dat ik hier zit. Sterker nog: een zegen! Pijn, verdriet, verlies, ziekte en gevangenschap hebben mij namelijk geholpen dat ik eindelijk begon me ontheemd te voelen in de tastbare en zichtbare wereld, zodat mijn ogen eindelijk open konden gaan voor het onzichtbare en ontastbare. (…) Het is niet het ergste dat ik gevangen zit, maar dat ik anderen gevangen gezet heb, door hun vrijheid en vrije ontplooiing te beperken door mijn egoïstische keuzes. En juist doordat wij alles willen hebben (ten koste van anderen) raken we uiteindelijk alles kwijt. Echter, zijn we niet gevangen door stenen muren en tralies, maar door onze binnenste gevangenis. (…) Ook dan ben ik gevangene als ik officieel vrij ben, maar voor de verkeerde dingen, denkbeelden en levensopvattingen kies. Jezus Christus zei: ‘Iedereen die zondigt is de slaaf van de zonde, maar die door de Zoon vrijgemaakt worden, zullen werkelijk vrij zijn!’”
