Op deze pagina
“Ook rotte appels hebben een klokhuis.” Dit is één van de mooie uitspraken van Natacha Harlequin. Ze is strafrechtadvocate en christen. Ik hoorde haar recent in ‘De Ongelooflijke Podcast’ van de EO. Ze werd een uur lang geïnterviewd. Centraal stond de vraag wat het met je mensbeeld doet als je dagelijks optrekt met zware criminelen. Natacha is strafrechtadvocaat met als specialiteit geweld- en levensdelicten. Ze maakt zich zorgen over het feit dat de samenleving verhardt. Vergelding en strengere straffen lijken belangrijker dan vergeving.
Herkenning
Ik heb de podcast twee keer beluisterd. Dat heeft te maken met herkenning en verdieping. Herkenning in de nuchtere conclusie dat de mens van nature niet deugt. Dat is niet een pessimistisch mensbeeld, maar een realistische constatering. En verdieping omdat de roep om vergelding en strengere straffen niet op zichzelf staat. Het is een egoïstische tendens die breed maatschappelijk uitwaaiert. Met de blik op jezelf, zie je de ander niet meer. Die is een sta in de weg. Een object, dat opgeruimd moet worden, zodat ik weer verder kan.
“En”, zegt Natacha, ”zolang het strafrecht jou niet treft, is het makkelijk praten. Maar zodra jezelf voor het hekje staat of je familie vast zit, dan hoor je diezelfde mensen toch ineens wat anders redeneren.” Ik herken het maar al te goed uit zaken die bij Gevangenenzorg voorbij komen. Wie had ooit kunnen denken dat ons gezin nog eens met het strafrecht in aanraking zou komen….? ‘Die meent te staan, zie toe dat hij niet valle’, schrijft Paulus. “Ik steek voor niemand mijn handen in het vuur”, zegt Natacha. “Ook niet voor mezelf.”
Binnenkomen
Ik denk dat velen van u ook zo in het leven staan. ‘Je moet ervoor bewaard blijven’, zeggen we dan. En dat is een grote zegen. Minstens zo groot is de zegen die we de ander kunnen brengen, als hij vast zit in de bak. Of als hij op het punt staat vrij te komen. Want dat is een cruciaal moment. Staat hij er dan alleen voor, of wordt hij gezien en is er een werkgever die hem een kans geeft? Ook rotte appels hebben een klokhuis. De kunst is binnenkomen in het klokhuis van een veroordeeld mens. Om herstel aan te bieden, een nieuw begin.
Het woord ‘klokhuis’ is een oud Nederlands woord voor ‘klokkentoren’. Klokken die luiden, roepen op tot gebed. Mocht u vandaag of morgen een rotte appel tegen komen, spreek dan eens een gebed uit. God zal u de woorden daarvoor geven. En wie weet, nog meer.
Met gevangen groet
Hans Barendrecht
directeur bestuurder
PS: Zelf de podcast luisteren? Ga naar de website van ‘De Ongelooflijke Podcast‘.
